Εκπαιδευτικο υλικό

Ποιήματα Νικηφόρου Βρεττάκου

Λεπτομέρειες

Κατηγορία: Τμήμα Ένταξης

Ε?ρήνη ε?ναι ?ταν...

Ε?ρήνη, λοιπόν,
ε?ναι ?,τι συνέλαβα μ?ς ?π? τ?ν ?κφραση
κα? μ?ς ?π? τ?ν κίνηση τ?ς ζω?ς.

Κα? Ε?ρήνη
ε?ναι κάτι βαθύτερο ?π? α?τ? πο??ννοο?με
?ταν δ?ν γίνεται κάποτε πόλεμος.
Ε?ρήνη ε?ναι ?ταν τ??νθρώπου ? ψυχ?
γίνεται ?ξω στ? σύμπαν ?λιος.

Κι ??λιος
ψυχ? μ?ς στ?ν ?νθρωπο.

(?πόσπασμα?π?τ??ργο: Δυ??νθρωποι
μιλο?νγι?τ?νε?ρήνητο?κόσμου)

ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ

?ν μ? βλέπουν ν? στέκομαι ?ρθιος,

?κίνητος,  μ?ς στ? λουλούδια μου,

 ?πως α?τ? τ? στιγμή,
θ? νόμιζαν π?ς τ? διδάσκω.

?ν?ε?μαι?γ?πο??κούω
κια?τ?πο?μιλο?ν.
?χονταςμ?στ?μέσο
μο?διδάσκουντ?φ?ς.

Θα πρέπει κάτι να αφήσω

?ταν ?ρθα στ?ν κόσμο κ? ε?δα
τ?ν ?λιο,

 ε?πα:

Θ? πρέπει κάτι
ν??φήσω πίσω μου φεύγοντας.
Κα? τ? βρ?κα ?ρκετό.

Ν??νεβ? στ?ν κορφή σου,

Ταΰγετε

και  ν? πετάξω
στ? γη?να λουλο?δι.

Μ?ς τ? διαφάνεια το? πρωινο?

Μ?ς τ? διαφάνεια το? πρωινο??νοιξα τ? παράθυρά μου κα? σ? ε?δ??π??λα τ? σημε?α χαρούμενη ν? κατεβαίνεις, πλαγι?-πλαγι? το?ς ο?ρανούς, πλαγι?-πλαγι? το?ς λόφους, σ? ν?ρχεσαι ?π? τ?ν ?ρχ? κι ?π? τ?ν πηγ? το? κόσμου. Κουδούνια κα? χαμόγελα τ? φόρεμά σου
πο? τ? φιλο?ν, κα? τ? γυρίζουν ο? α?ρες στ? γαλάζιο
κι ε?σαι παντο? μ? μι??γκαλι? τριαντάφυλλα πο? φέγγουν τ?ς πέτρες χρωματίζοντας γύρω μου ?ταν βραδιάζει.
Μ??ταν νυχτώνει, κλείνοντας τ? τέσσερα παράθυρά μου, ?ν? στ? σκο?ρο θαλασσ? παίρνουν ν??νθίζουν τ??στρα, σμίγω ?ξω μ? το? σύμπαντος τ? μέγα φ?ς, τ? φ?ς σου, λιώνοντας τ?ν ε?κόνα σου σ??χνινα συννεφάκια.
Κι ?ν? κάτω ?π? τ? στέγη μου γέρνω τ? μέτωπό μου
κι ?κούω σκυμμένος το? δικο? μου κόσμου τ?ς καμπάνες,
?π??ξω ?πάρχεις ?σύ: φ?ς, στερέωμα, ο?ρανός,

Κάτω ?π? σκι?ς κα? φ?τα

Τ?ν καιρ? πο? γεννήθηκα-
κε?να τ? χρόνια, μο??χε ? Θε?ς
φυλάξει τ? δέντρα.

?ταν ?στέρια στ?ν ο?ρανό...
Μπροστά μου ? Ταΰγετος στεκόταν ?νέπαφος...
?ταν ? κόσμος το?τος τόσο ?μορφος, πο? μπέρδευε ε?κολα
κανε?ς τ? φαινόμενα...
Τ?ν καιρ? πο? γεννήθηκα-

κε?να τ? χρόνια,
δ?ν πλανιότανε ο?τε ?ποψία

κακ?ς φωτι?ς στ?ν ?ρίζοντα.

Α?τοβιογραφία

Μ? μο? σκοτώσετε τ? νερό.
Μ? μο? σκοτώσετε τ? δέντρα.
Μ? μο? ξεσκίστε α?τ?ς τ?ς θε?ες σελίδες

πο? τ?ς γράψανε
τ??σύλληπτο φ?ς κι ??σύλληπτος χρόνος
κι ?που σταθ? μ? περιβάλλουν.
Μ? μο? σκοτώσετε τ?ς γ?ς τ? ποίημα!...
...?πιστρατέψετε τ?ν α?ωνιότητα,
?νάβοντας τ??στρο: «?γάπη».
?πιστρατέψετε τ?ν α?ωνιόττητα,

?νάβοντας ψηλότερα ?π??λα,

πάνω ?π? τ??τοιμο βάραθρο,

τ??στρο: «?νθρώπινο μέτωπο!»...
...Σ?ς παρακαλο?με:
?φ?στε μας τ? πράγματα.

Μ? μ?ς τ? κα?τε.
?φ?στε τ??ντομα ν? βρίσκουνε τ??νθη τους.

Μ?ν ?γγίζετε!

?φ?στε α?τ?ν τ?ν ?μορφο κόσμο ν? διαιωνίζεται
?νακυκλώνοντας τ? α?ριο μ?ς στ?ς πηγές του ?πως
τ?ν καιρ? πο? γεννήθηκα ?ς ν??ναδύεται,
κάθε πρωί, γι? πρώτη φορά, μ?ς
?π? τ?ς ρόδινες γάζες τ?ς γέννας του.
Σβ?στε στ?ν ?λιο τ?ν κακ? φωτιά.
Μ? μ?ς σκοτώνετε!